Ik lig op bed en wilde eigenlijk gewoon even aan de AI vragen: "Heb je recent goede artikelen over blockchain governance?" De AI gaf me snel een heleboel resultaten: mooie titels, scherpe standpunten, en goed samengevat, zelfs de belangrijkste punten waren gemarkeerd. Ik was op dat moment best onder de indruk en dacht: dit is wel heel gemakkelijk! Maar toen ik bij het derde artikel kwam, voelde ik ineens dat er iets niet klopte — de standpunten in deze artikelen waren allemaal verbazingwekkend eensgezind: het was ofwel "decentralisatie verandert de wereld", ofwel "public chain governance is een grap". Of het zijn dromen, of het zijn kritieken, waar zijn de analyses met data en discussie? Geen enkele. Ik voelde een steek in mijn hart. Dit ding is niet bezig met "informatie voor mij vinden", het is bezig met "mij een standpunt laten kiezen". Dus stelde ik de AI een andere vraag, in de hoop een ander geluid te horen. En wat gebeurde er? De AI "optimaliseerde" opnieuw beleefd mijn verzoek en gaf me weer dezelfde toon. Op dat moment dacht ik ineens aan het punt dat @Mira_Network had gemaakt: De vooroordelen van AI zijn angstaanjagender dan de illusies van AI. Illusies kunnen in ieder geval ontmaskerd worden, je kunt het gewoon opzoeken en zien dat het fout is. Maar vooroordelen? Die zijn als een kikker in warm water, langzaam "op smaak" gemaakt in jouw informatiewereld, en je merkt niet eens dat er iets niet klopt. Wanneer je het ontdekt, ben je al gewend aan die "eenzijdige wereld" die door AI is aangepast. Dus ik ben nu echt een beetje bang: AI helpt me niet om tijd te besparen, maar herschrijft langzaam de manier waarop ik de wereld begrijp. En dat is ook waarom @Mira_Network zo populair is op de lijst van @KaitoAI: Het kijkt niet naar de paar foutjes die AI maakt, maar naar hoe AI ons beetje bij beetje "vormt" in de manier waarop we de wereld zien. @arbitrum @Aptos @0xPolygon @shoutdotfun $ENERGY