Wat ik deze week heb gelezen… Circle ging deze week naar de beurs in een van de meest succesvolle IPO's in recente herinnering, met aandelen die 25× overtekend waren en het bedrijf dat $1 miljard ophaalde, meer dan het dubbele van de verwachtingen. Aandelen geprijsd op $31 sloten hun eerste handelsdag op de NYSE af op $83, wat het bedrijf een marktkapitalisatie van bijna $19 miljard gaf, en stegen de volgende dag weer tot meer dan $107. Circle is het beste bekend als de uitgever van USDC, een dollar-gedekte stablecoin die veel wordt gebruikt voor digitale betalingen en on-chain financiële infrastructuur. Jarenlang heeft Circle gewerkt vooruitlopend op de Amerikaanse regelgeving, door de onderliggende architectuur voor stablecoin-uitgifte, naleving en afwikkeling te bouwen in afwachting van regelgevende en juridische duidelijkheid. Regelgevende en juridische duidelijkheid kan binnenkort worden geformaliseerd door de GENIUS Act, een bipartijdige wet die vordert in de House Financial Services Committee en die een uitgebreid regelgevend kader voor stablecoins zou vaststellen. In een markt waar het bedrijf dat de meest efficiënte infrastructuur bouwt met kosten-plus-prijzen (en een dunne marge erbovenop) wint, kan Circle's voorsprong en de middelen die zijn opgehaald via de IPO het een voordeel geven ten opzichte van concurrenten. Het succes van de IPO suggereert ook dat de publieke markten openstaan voor nieuwe noteringen, vooral van crypto-bedrijven, en versterkt dat regelgevende duidelijkheid de doorslaggevende factor kan zijn bij het openen van zowel private als publieke markten.

Een recent paper van Apple-onderzoekers evalueert systematisch de redeneervaardigheden van toonaangevende redeneermodellen, waaronder Claude 3.7 Sonnet en DeepSeek-R1, met behulp van speciaal ontworpen puzzelomgevingen die nauwkeurige controle over de probleemcomplexiteit mogelijk maken. De studie ontdekte dat hoewel redeneermodellen beter presteren dan taalmiddelen bij gematigd complexe taken door langere denkketens te genereren, ze er consequent niet in slagen om problemen van hoge complexiteit op te lossen. Deze modellen vertonen drie verschillende prestatieregimes: standaard taalmiddelen presteren het beste bij eenvoudige taken, redeneermodellen excelleren bij gemiddelde complexiteit, en beide typen falen bij een bepaald niveau van complexiteit (inclusief een drempel van complexiteit waarbij de nauwkeurigheid van het model 0% wordt). Bovendien nemen de tokens die redeneermodellen besteden aan denken paradoxaal genoeg af naarmate de problemen complexer worden. In wezen zijn taal- en redeneermodellen probabilistische systemen die nog niet "internaliseren" wat betreft het begrijpen van de onderwerpen vanuit de eerste principes. Dit is ook de reden waarom AI-modellen voor videoproductie de natuurkunde niet hebben begrepen (bijv. behoud van momentum, objectpermanentie, rigide lichaam dynamica), ondanks alle gegevens die ze hebben verwerkt.

Een nieuwe methode om titanium te zuiveren zou een blauwdruk kunnen zijn om het een basismetaal te maken in plaats van een niche, hoogwaardig materiaal. Titanium wordt gewaardeerd om zijn sterkte, corrosiebestendigheid en lichtgewicht, waardoor het cruciaal is voor de luchtvaart, medische implantaten, energiesystemen en de productie. Omdat titanium een sterke chemische affiniteit heeft voor zuurstof, maken zelfs kleine hoeveelheden zuurstof die tijdens de verwerking worden gevangen het metaal bros en onbruikbaar voor structurele toepassingen. Huidige methoden om die zuurstof te verwijderen, zoals het Kroll-proces, zijn afhankelijk van meerstapsreacties met chloor en magnesium die traag, duur en energie-intensief zijn. Onderzoekers hebben onlangs een nieuwe techniek gedemonstreerd die zuurstof rechtstreeks uit gesmolten titanium verwijdert met behulp van zeldzame aardmetalen zoals yttrium. Yttrium bindt zich aan opgeloste zuurstof om stabiele oxyfluorideverbindingen te vormen, die tijdens het smelten worden gescheiden. Deze reactie vindt plaats in een inductieoven die het titanium in beweging houdt, waardoor een uniforme deoxidatie mogelijk is. Het proces maakt het mogelijk om titanium met een hoog zuurstofgehalte uit ertsen of gerecycled schroot in één stap te verfijnen, zonder chloor, om ultra-lage zuurstofniveaus van 200 ppm te bereiken. Het bereiken van zuiverheid vereist vandaag de dag meerdere kostbare raffinagepasses. Maar door de complexiteit te verminderen en recycling mogelijk te maken, zou deze methode titanium kunnen transformeren van een speciaal metaal naar een massamarktmateriaal met toepassingen in vliegtuigframes, componenten voor elektrische voertuigen, offshore windturbines, industriële warmtewisselaars en biomedische implantaten. Vandaag de dag controleert China ongeveer 85-90% van de wereldwijde yttriumproductie.