Bliższe spojrzenie na grę wzrostu Bitcoina Przyjrzyjmy się bliżej "Grze wzrostu Bitcoina", aby zrozumieć jej mechanikę i implikacje. Ten uproszczony model podkreśla podstawowe dynamiki adopcji i wzrostu wartości Bitcoina. Jak działa gra W tej grze uczestnicy, czyli "użytkownicy", przestrzegają dwóch kluczowych zasad: Cenotwórcze konsensus: Użytkownicy zgadzają się, że cena Bitcoina jest proporcjonalna do kwadratu liczby uczestników. Jeśli liczba użytkowników się podwaja, cena wzrasta czterokrotnie (2² = 4); jeśli się potraja, cena wzrasta dziewięciokrotnie (3² = 9). Ta zasada, ustalona dekretem, upraszcza odkrywanie cen w rzeczywistości. Model zabawkowy ma na celu wyodrębnienie fundamentalnych mechanizmów wzrostu wartości Bitcoina, co ułatwia zrozumienie złożonych dynamik. Stała podaż i wspólna własność: Gra odzwierciedla limit 21 milionów monet Bitcoina. Na razie istniejący użytkownicy rezygnują z części swojego Bitcoina, aby pomieścić nowicjuszy, co prowadzi do rozcieńczenia ich własności. To uproszczenie, ponieważ prawdziwy Bitcoin wiąże się z transakcjami rynkowymi, a nie obowiązkowym dzieleniem się. Później rozważymy usunięcie limitu podaży, aby zobaczyć, jak wpłynie to na system. Analiza implikacji: Zastanówmy się, co się dzieje, gdy sieć rośnie z 2 do 4 użytkowników: Wzrost wartości: Cena Bitcoina wzrasta czterokrotnie (4² / 2² = 16 / 4 = 4), napędzana kwadratowym wzrostem liczby użytkowników. Rozcieńczenie własności: Oryginalni dwaj użytkownicy widzą, jak ich udział w Bitcoinie się zmniejsza (z 50% do 25% każdy), gdy dzielą się monetami z nowicjuszami, gdzie (n) to liczba użytkowników. Zysk netto: Pomimo posiadania mniejszego procentu, wartość posiadania każdego użytkownika podwaja się, ponieważ wzrost ceny (4x) przewyższa rozcieńczenie (2x). Ogólnie rzecz biorąc, indywidualna wartość rośnie liniowo z czasem, w przybliżeniu jako n^2/n~n. Wczesni adopci mogą również zyskać gotówkę, sprzedając część swojego Bitcoina nowym użytkownikom, co zwiększa ich korzyści. Paradoks niedoboru: Stała podaż, cecha charakterystyczna Bitcoina, zapobiega tworzeniu nowych monet, zapewniając niedobór. Jednak w tym modelu tworzy to formę rozcieńczenia, ponieważ użytkownicy muszą dzielić się swoimi monetami, aby umożliwić adopcję. To wydaje się sprzeczne z intuicją: niedobór ma na celu zachowanie wartości, a jednak tutaj wymaga od użytkowników poświęcenia własności, co napędza wzrost sieci. Czy wydawanie nowych monet proporcjonalnie do liczby nowych użytkowników mogłoby być lepszym podejściem? To zapobiegłoby rozcieńczeniu, pozwalając istniejącym użytkownikom zachować swój procent własności. W prawdziwym Bitcoinie rozcieńczenie występuje subtelnie, gdy niektórzy posiadacze sprzedają nowicjuszom, ale nie jest to obowiązkowe. Gdybyśmy mogli zwiększyć zarówno podaż monet, jak i wartość bez negatywnych skutków, całkowita kapitalizacja rynkowa — cena razy podaż — wzrastałaby szybciej. Jednak zdaję sobie sprawę, że mogłoby to zdestabilizować prawdziwy system. Na razie zauważam, że kapitalizacja rynkowa to figura teoretyczna, a nie bezpośredni pomiar wartości. Możemy to zbadać później. Biorąc pod uwagę te złożoności, skupmy się na modelu z ograniczoną podażą, aby zająć się jednym problemem na raz. Kluczowe spostrzeżenia Czego uczy nas ta gra? Niedobór, często postrzegany jako siła Bitcoina, wydaje się w tym modelu nieproduktywny. Zmusza użytkowników do rezygnacji z monet, aby napędzać adopcję, a jednak adopcja to to, co napędza wzrost wartości aktywów. Prawdziwa wartość leży w tym, że więcej osób decyduje się dołączyć do sieci. Jak wyjaśniono w oryginalnym artykule, to nie jest schemat piramidalny. To partycypacyjny system monetarny, który nagradza współpracę i konsensus. Użytkownicy wnoszą zasoby, aby poprawić sieć, a wynikająca z tego wartość jest dzielona wśród członków. Bitcoin przechowuje i redystrybuuje wartość, tworząc unikalny model zbiorowej pomyślności.