Iedereen probeert Bitcoin te verslaan. Maar misschien is de slimste zet... helemaal niet proberen. Ik heb veel nagedacht over de verschillende manieren waarop bedrijven Bitcoin en andere crypto-activa aanhouden – en ik begin een nieuwe these te ontwikkelen. Op het eerste gezicht lijkt het landschap eenvoudig: sommige bedrijven houden Bitcoin, sommige diversifiëren naar een bredere crypto-treasury, en anderen proberen rendement te genereren via hefboomwerking, yieldstrategieën of gestructureerde producten. Maar als je verder kijkt, worden de strategische en filosofische verschillen veel belangrijker dan ze lijken. De schoonste benadering – en degene die ik aanbeveel – is de eenvoudigste: houd gewoon Bitcoin. Geen leningen, geen rendement najagen, geen hefboomwerking – gewoon Bitcoin, zittend op de balans als een digitaal reserve-actief. Het is saai. Maar het is mooi. Er is iets fundamenteel eerlijks aan deze strategie. Bitcoin is hard geld. Het hoeft niet geoptimaliseerd te worden. Het hoeft niet "in te zetten". Het werkt omdat het schaars, gedecentraliseerd, liquide en bewezen is. Wanneer bedrijven Bitcoin beginnen te gebruiken als digitaal contant geld – het in wezen behandelen als superieur USD – doen ze een langetermijninzet op zijn rol als gezond geld. Dat is een boodschap van vertrouwen, helderheid en lage tijdsvoorkeur. Daarom zie ik een belangrijk verschil tussen drie categorieën: bedrijven die Bitcoin aanhouden als reserve (wat ik balansbedrijven zou noemen), bedrijven die een "Bitcoin-treasury" opbouwen met een actievere strategie (denk aan MicroStrategy met hefboomwerking), en bedrijven die brede crypto-treasuries beheren met altcoins. Elk van deze heeft verschillende risico's en doelen – maar slechts één van hen is echt in lijn met de oorspronkelijke ethos van Bitcoin. De ironie is dat de meer complexe strategieën – die met schulden, gestructureerde producten, rehypothecatie – vaak proberen iets ongelooflijk moeilijks te doen: Bitcoin verslaan met Bitcoin. Ze nemen extra risico en complexiteit op zich om marginale outperformance te genereren tegen een actief dat al alles over een volledige cyclus overtreft. En meestal komt die kwetsbaarheid op de slechtste momenten naar voren – drawdowns, deleveraging-events of systemische schokken. Nu komt hier waar de these genuanceerder wordt. Altcoins, met al hun tekortkomingen, zijn misschien eigenlijk beter geschikt voor financiële engineering. Ze zijn volatieler. Ze hebben meer narratief-gedreven prijsactie. Ze zijn vaak gemakkelijker te verhandelen of om rendement uit te genereren in DeFi. Dus als een bedrijf probeert een treasury actief te beheren en een benchmark te verslaan, maakt het misschien meer zin om dat met altcoins te doen. Bitcoin is te moeilijk te verslaan. Maar Solana of AVAX (bijvoorbeeld)? De juiste strategie kan hen overtreffen. Dat gezegd hebbende – diezelfde activa zijn slechte kandidaten voor een conservatieve balans. Ze zijn niet schaars. Ze zijn niet neutraal. Ze zijn inflatoir, illiquide en vaak afhankelijk van kortetermijnhypecycli. Ze passief aanhouden als treasury-reserves stelt een bedrijf bloot aan enorme drawdowns, illiquiditeitsrisico en governance-drama. Ze kunnen een rol spelen in operaties – staking, incentives, enz. – maar ze moeten niet verward worden met reserves die een bedrijf van plan is decennia aan te houden. Dus misschien is dit de duidelijkste manier om de lijn te trekken: als je aan het engineeren bent, kunnen altcoins de boost bieden. Maar als je waarde opslaat, is Bitcoin het enige actief dat aan de eisen voldoet. De ene benadering gaat over proberen te winnen. De andere gaat over niet verliezen. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik geloof dat de meeste bedrijven de verleiding om te optimaliseren moeten weerstaan. Eenvoud is ondergewaardeerd. In een wereld die van complexiteit en hefboomwerking houdt, kan het gewoon aanhouden van Bitcoin de meest gedurfde en meest antifragiele zet zijn die je kunt maken.