De ruimte voor kapitaalallocatie besteedt te veel tijd aan nieuwe mechanismen en te weinig aan de geschiktheid van wie mag deelnemen aan een financieringsronde Dat is raar, want geschiktheid is belangrijker dan verdeling, zelfs als de cijfers in een mechanisme niet kloppen, zolang al het geld naar goede projecten gaat, doet een beetje variantie er niet toe Maar losse subsidiabiliteit is een ramp, aangezien onvolmaakte mechanismen geld zouden geven aan incompetente of niet-afgestemde projecten die door de kieren komen Neem de GG23 ronde als voorbeeld Hoeveel van de projecten in de afbeelding zou je echt beschouwen als "web3 infra"? En wat is het verschil met bibliotheken? De grens tussen dev tooling/ libraries, web3 infra & dapps vervaagt terwijl dat niet zo zou moeten zijn Een van de redenen waarom we ons niet zozeer richten op geschiktheid als op toewijzingsmechanismen, is simpelweg dat het veel gemakkelijker is. Wie zou moeten deelnemen aan een ronde is eigenzinniger en veel moeilijker om op een geloofwaardig neutrale manier te programmeren dan "verdeel X $ over N projecten" Octant loopt hier voorop, aangezien hun financieringsronde slechts 25-30 projecten bevat Ze hebben eerder snapshot gestemd 1 portemonnee 1 stem die ik heb bekritiseerd omdat het te gemakkelijk te sybil is In het klimaattijdperk gaven ze de macht aan CCN om te beslissen Beide waren echter onvolmaakt, hoe kunnen we de geschiktheid voor een financieringsronde beter beheersen?