Gdybym był @metaplex, oto jak naprawiłbym niską frekwencję głosów i niską zgodność. Zainspirowany modelem Solany. 1. Wprowadzenie okresu blokady dla stakowania, przynajmniej 15 dni. To zapobiega atakom, w których robisz coś, co krótkoterminowo podnosi wartość tokena, a następnie natychmiast sprzedajesz. 2. Stakerzy muszą stakować do podmiotu budującego (podobnie jak walidator). Powinny być one wybierane na podstawie posiadania minimalnego stawki MPLX i są rzeczywistymi użytkownikami protokołu. Tensor, Magic Eden, Pump, Phantom, Solfalre itp. Fundacja powinna dać im stawkę, jeśli jej potrzebują. Idea polega na tym, że chcesz wysoce wykształconych uczestników technicznych, którzy są zgodni z przyszłością protokołu. Nie krótkoterminowy zysk, jak pompowanie swojego zbiornika płynności. 3. Stakerzy zarabiają pewien zysk w $MPLX tylko wtedy, gdy oni (lub ich przypisany podmiot) głosują w ostatnich 2/4 propozycjach. Mogą nadpisać głos swojego przypisanego podmiotu. Przypisany podmiot otrzymuje % zysku oraz prowizję. 4. (opcjonalnie) Przychody protokołu mogłyby być użyte do zakupu MPLX i finansowania emisji zamiast inflacji tokena. Choć może lepiej po prostu przeznaczyć przychody na rozwój. To zapewnia zgodność z posiadaczami tokenów i przynajmniej z osobami korzystającymi z inteligentnych kontraktów. Zauważalnie nie zapewnia zgodności z rzeczywistymi posiadaczami NFT, ale to trudniejszy problem do rozwiązania, który w jakiś sposób wymagałby przekazania posiadaczom pewnego MPLX. Podejrzewam, że ta konfiguracja zapobiegłaby tragedii, jaką jest to ostatnie głosowanie. Ponieważ długoterminowi budowniczy na token-metadata nie chcą, aby użytkownicy tracili swoje SOL dla płynności jakiegoś tokena, którym się nie interesują. Jako budowniczy czuję się dość bezsilny, jakbym nie miał głosu w obecnej administracji. Natomiast przy tej konfiguracji, może firma, w której pracuję, byłaby aktywna w decyzjach dotyczących zarządzania, ponieważ korzystamy z tych protokołów.