CDP: Klasyczna estetyka stablecoinów Na rok 2025 stablecoiny pozostają najbardziej obiecującą okazją w kryptowalutach. Ich ogromna skala uczyniła je strategicznym polem bitwy — nawet wśród narodów. Z danych Artemis wynika, że z całkowitej podaży stablecoinów wynoszącej 250 miliardów dolarów, $USDT i $USDC razem wciąż kontrolują oszałamiające 88% udziału w rynku, podczas gdy setki nowych stablecoinów jeszcze nie wprowadziły znaczącego zamieszania w ich dominacji. Wśród pozostałych konkurentów w przestrzeni zdecentralizowanych stablecoinów, dwa wybitne nazwiska — $DAI i $USDS — stoją obok rosnącej gwiazdy $USDe, łącznie reprezentując ponad 8,5 miliarda dolarów w obiegu. Zarówno $DAI, jak i $USDS pochodzą z tego samego protokołu: MakerDAO (obecnie rebrandowanego jako Sky). Pomimo rosnącej konkurencji ze strony zarówno tradycyjnych, jak i nowych graczy, MakerDAO zdołał utrzymać swoją dominację — w dużej mierze dzięki mechanizmowi strukturalnemu, który wprowadził na początku: CDP (Zabezpieczona Pozycja Długu). W poprzednim rynku byków stablecoiny oparte na architekturze CDP stanowiły prawie 20% całkowitego rynku, co jest niezwykłym wynikiem, biorąc pod uwagę wysoką koncentrację dominacji stablecoinów w tamtym czasie. Dziś ten pozornie staroświecki mechanizm wciąż jest przyjmowany przez wiele protokołów stablecoinów, rodząc różne pochodne i adaptacje. Dlaczego to wciąż działa? Jaki problem rozwiązuje tak elegancko, że inni wciąż na nim polegają? Ten artykuł rozkłada na czynniki pierwsze podstawową logikę CDP — zarówno z perspektywy projektowej, jak i przez pryzmat rzeczywistego zachowania użytkowników. Czym jest CDP? CDP oznacza Zabezpieczoną Pozycję Długu, mechanizm, który pozwala użytkownikom na mintowanie stablecoinów poprzez zablokowanie swoich istniejących aktywów jako zabezpieczenia. Fundamentem jest struktura, która umożliwia użytkownikom emisję długu stablecoinowego w oparciu o ich aktywa kryptograficzne. Proces obejmuje kilka kluczowych kroków: Nadmiarowe zabezpieczenie: Użytkownicy wpłacają aktywa kryptograficzne — takie jak $ETH, $WBTC lub $USDC — do protokołu CDP. Biorąc MakerDAO jako przykład, stosunek zabezpieczenia musi pozostać powyżej 150%, aby utrzymać pozycję w bezpieczeństwie i uniknąć likwidacji. To nadmiarowe zabezpieczenie służy jako bufor przeciwko zmienności rynku, zapewniając, że system pozostaje wypłacalny, nawet gdy ceny zabezpieczeń gwałtownie spadają. Emisja długu: Gdy zabezpieczenie jest zablokowane, protokół pozwala użytkownikom pożyczać — zazwyczaj w formie zdecentralizowanych stablecoinów (np. $DAI z MakerDAO, obecnie rebrandowanego jako $USDS). Ten proces efektywnie mintuje nowe stablecoiny i wprowadza je do obiegu. Spłata i wykup zabezpieczenia: Aby odblokować zabezpieczenie, użytkownik musi spłacić pożyczone stablecoiny wraz z opłatą stabilizacyjną. Ta opłata reprezentuje koszt utrzymania parytetu i jest wyrażona jako roczna stopa zwrotu (APY) na pozycji długu. Po spłacie pożyczone stablecoiny są palone, a zabezpieczenie jest odblokowywane i dostępne do odbioru. Dlaczego używać protokołu CDP? Główna atrakcyjność CDP polega na ich zdolności do przekształcania potencjału wzrostu ceny aktywa w natychmiastową płynność on-chain — bez konieczności sprzedaży lub likwidacji swojej pozycji. Dla użytkowników DeFi otwiera to większą elastyczność strategiczną, jednocześnie utrzymując długą ekspozycję. Najczęstsze przypadki użycia obejmują: Pozycje lewarowane: To jeden z głównych przypadków użycia CDP. Użytkownicy wpłacają zmienne aktywo jako zabezpieczenie i pożyczają stablecoiny przeciwko niemu. Następnie używają tych stablecoinów do zakupu większej ilości tego samego zmiennego aktywa, efektywnie tworząc lewarowaną długą pozycję. Na przykład, możesz zablokować $ETH w CDP, pożyczyć $DAI i użyć go do zakupu więcej $ETH — zwiększając swoją ekspozycję na ruchy cenowe $ETH. Strategie zysku: Emisja stablecoinów jest podstawowym elementem systemów CDP. Jednocześnie najbardziej konkurencyjne protokoły stablecoinów dzisiaj są zaangażowane w wyścig nieustannej innowacji — a w tym środowisku każdy stablecoin bez wbudowanego zysku będzie miał trudności z uzyskaniem adopcji lub zbudowaniem poważnej trakcji. Jednocześnie CDP są kapitałowo nieefektywne — użytkownicy muszą mocno nadmiernie zabezpieczać, a nie wszyscy użytkownicy są gotowi podejmować ryzyko kierunkowe tylko po to, aby poprawić efektywność kapitałową. Dlatego protokoły często starają się „sprawić, aby ich stablecoiny pracowały ciężej”, integrując je w szersze ekosystemy zysków DeFi. Weźmy MakerDAO, pierwotnego pioniera CDP, jako przykład. W ramach swojej niedawnej transformacji marki na Sky (@SkyEcosystem) wprowadził przeprojektowany stablecoin: $USDS, który zastępuje $DAI jako podstawowy aktyw. Wokół $USDS pojawia się szereg strategii skoncentrowanych na zysku, takich jak: · Proste oszczędzanie Chociaż protokoły CDP stanowią fundament emisji stablecoinów, uczestnictwo w ich możliwościach zysku niekoniecznie wymaga otwierania zabezpieczonej pozycji długu. Aby zwiększyć płynność i dostępność, wiele protokołów oferuje alternatywne, bardziej przyjazne dla użytkownika sposoby uzyskania ekspozycji. W przypadku MakerDAO użytkownicy mogą zarabiać zyski bezpośrednio poprzez moduł „Oszczędności” w sub-DAO protokole pożyczkowym, Spark (@sparkdotfi). Ten zysk pochodzi z opłat stabilizacyjnych generowanych przez pożyczki CDP, zwrotów z obligacji skarbowych USA oraz płatności odsetkowych w samym Spark. Zgodnie z oficjalną dokumentacją, obecna APY wynosi 4,5%, a pozostaje stała niezależnie od wykorzystania po stronie pożyczkowej. · Rolnictwo tokenów Zachęcane rolnictwo od dawna jest podstawą bootstrappingu stablecoinów. W większości przypadków proces przebiega według znanego wzoru: zdobyć stablecoin → stakować go → zarabiać tokeny zarządzania lub nagrody. Naturalnie, wydajność rolnictwa jest w dużej mierze uzależniona od wydajności cenowej samego tokena farmy. Zmienność ma tendencję do bycia znaczną. Na przykład, w ostatnim programie rolniczym Spark, APY wahał się dramatycznie od 7% → 17% → 12% w ciągu zaledwie tygodnia. Tymczasowe skoki w zysku niekoniecznie odzwierciedlają zrównoważone zwroty. Zawsze potwierdzaj, czy pozycje można swobodnie opuszczać, i dokładnie sprawdzaj szczegóły przed zaangażowaniem kapitału. Ryzyko niewłaściwego użycia: Wiele stablecoinów opartych na CDP jest w pełni zdecentralizowanych. W porównaniu do centralnie wydawanych stablecoinów, takich jak $USDT i $USDC, $DAI zawsze zajmował wyraźną pozycję w krajobrazie kryptowalut. Jednak ta oporność regulacyjna czyni go również szczególnie atrakcyjnym dla złych aktorów. W rezultacie $DAI często pojawia się po poważnych exploitach lub hackach protokołów — służąc jako stablecoin z wyboru dla napastników, którzy chcą szybko przenieść lub wyprać skradzione fundusze. Różnica między CDP a protokołem pożyczkowym? Wielu użytkowników ma tendencję do mylenia CDP z protokołami pożyczkowymi, takimi jak Aave czy Compound, gdy po raz pierwszy się z nimi spotykają. W końcu oba pozwalają na zabezpieczenie aktywów w zamian za płynność, a oba mogą generować zwroty poprzez stopy procentowe. Jednak CDP nie polega na „pożyczaniu” — chodzi o „mintowanie długu przeciwko sobie”. W przeciwieństwie do tego, protokoły pożyczkowe pozwalają pożyczać środki dostarczane przez innych. Ta fundamentalna różnica kształtuje zachowanie ekonomiczne za każdym modelem. Dla źródeł pożyczek, gdy pożyczasz z Aave lub Compound, korzystasz z puli płynności finansowanej przez innych użytkowników — aktywa pochodzą od innych pożyczkodawców. Protokół pobiera odsetki z tych pul i redystrybuuje je do pożyczkodawców. W przeciwieństwie do tego, stablecoiny pożyczane przez protokół CDP nie są wcześniej wpłacane przez innych. Zamiast tego są świeżo mintowane przez inteligentny kontrakt, gdy zabezpieczasz aktywa, takie jak $ETH. Innymi słowy, tworzysz nowy dług, a nie konsumujesz depozyty kogoś innego. Dla mechanizmów stóp procentowych, protokoły pożyczkowe opierają się na dynamice podaży i popytu oraz krzywych stóp procentowych, co może prowadzić do gwałtownych krótkoterminowych wahań. CDP, jednak, mają stopy procentowe określane przez zarządzanie protokołem, co czyni je stosunkowo stabilnymi w czasie. Oznacza to, że koszt kapitału jest bardziej przewidywalny przy użyciu CDP. Dla ponoszenia ryzyka, jeśli pożyczkobiorca w Aave nie spłaci, jego zabezpieczenie jest zajmowane, aby zrekompensować stratę — ale wszelkie niedobory są ostatecznie absorbowane przez protokół i jego dostawców. W systemie CDP jednak ryzyko jest w pełni ponoszone przez osobę, która mintowała stablecoiny. Jeśli stosunek zabezpieczenia spadnie poniżej progu likwidacji, inteligentny kontrakt automatycznie zlikwiduje pozycję. Nawet CDP mogą się załamać w ekstremalnych warunkach rynkowych Jako jedna z podstawowych struktur systemów pożyczkowych DeFi, CDP wydają się na powierzchni solidne — ale w złożonych warunkach rynkowych skrywają znaczące ukryte ryzyka. Najczęstszym zagrożeniem, z którym borykają się użytkownicy, jest ryzyko likwidacji wywołane nagłym spadkiem stosunku zabezpieczenia, pozostawiającym im brak czasu na doładowanie. Inne niebezpieczeństwa obejmują opóźnienia oracle prowadzące do „fałszywych likwidacji”, niedopasowania zysków powodujące nieudane strategie arbitrażu lub zator sieciowy, który uniemożliwia wszelkie działania. W ekstremalnych scenariuszach te ryzyka często wybuchają jednocześnie. Najbardziej ikoniczna katastrofa miała miejsce w Czarny Czwartek w 2020 roku, kiedy MakerDAO doświadczył systemowej awarii likwidacji. Tego dnia cena $ETH spadła o 43%, wywołując powszechną panikę. Fala transakcji spowodowała wzrost opłat gazowych i poważne zatorowanie sieci. Co gorsza, aktualizacje oracle MakerDAO opóźniały się. Gdy nowa cena w końcu została przekazana, wiele skarbców natychmiast spadło poniżej swoich progów likwidacji. Boty likwidacyjne — znane jako Keeperzy — miały wkroczyć, ale zostały sparaliżowane z powodu rosnących kosztów gazu. Ich skrypty nie miały elastyczności, aby dostosować się do tak ekstremalnych warunków. To stworzyło krytyczną podatność w systemie. Złośliwi aktorzy wykorzystali sytuację, przejmując $8,32 miliona w $ETH bez żadnych kosztów, skutecznie plądrując skarbce MakerDAO. Protokół został pozostawiony z 5,67 miliona dolarów złego długu. To zdarzenie nie tylko ujawniło kruchość systemów CDP w ekstremalnym stresie, ale także stanowiło budzik dla całej branży. Podkreśliło znaczenie solidnego zarządzania ryzykiem, odpornej infrastruktury oracle i odpornych mechanizmów likwidacji — dostarczając cenne lekcje, które wciąż kształtują ewolucję DeFi dzisiaj. Koniec CDP były jednym z najwcześniejszych prymitywów pożyczkowych w DeFi i wciąż służą jako podstawowy wzór dla wielu nowszych protokołów. Chociaż mogą już nie być najjaśniejszą gwiazdą w przestrzeni stablecoinów, dla nowicjuszy w DeFi pozostają cennym piaskownicą do zrozumienia ryzyka, efektywności i zaufania. Zastrzeżenie: Treść ta ma charakter edukacyjny i nie stanowi porady finansowej. Protokoły DeFi niosą ze sobą znaczące ryzyko rynkowe i techniczne. Ceny tokenów i zyski są wysoce zmienne, a uczestnictwo w DeFi może prowadzić do utraty całego zainwestowanego kapitału. Zawsze przeprowadzaj własne badania, zrozum wymagania prawne w swojej jurysdykcji i dokładnie oceniaj ryzyko przed zaangażowaniem się.

Autor: Zespół OneKey ( @jonasCyang )