Mijn "esthetiek" is altijd heel oosters geweest, zowel wat betreft "stijl" als de overtuiging dat "het resultaat belangrijker is dan het proces". Daarom kan ik zowel Azuki, PudgyPenguins, Milady als zelfs BitcoinFrogs accepteren en ben ik bereid ze als PFP te gebruiken (nu zoek ik naar een andere weg om IP op te bouwen). Totdat ik Trailheads zag, dit heeft mijn esthetiek ernstig aangetast. Ik begon het niet te begrijpen en zelfs te twijfelen: zou iemand echt 0.2eth uitgeven voor iets dat eruitziet als een kleuterschool-knutselwerk? Is het echt mooi om een dennenappel met grote neusgaten als profielfoto te hebben? In de crypto-wereld is het nog erger dan helemaal niets begrijpen, is een halve kennis. Dus met vragen ging ik dieper in op het verhaal achter Trailheads en ontdekte ik dat alles niet zo eenvoudig is als het lijkt. Achter de gestileerde uitstraling van Trailheads zit een diepgaande integratie van de projectfilosofie van Camp. In één zin: In plaats van het resultaat te presenteren, hecht Camp meer waarde aan het verifiëren van het proces. Elke keuze van materiaal, de collage van props, de presentatie van de opnames, en de AI-remix zijn allemaal diepgaand verankerd in dit principe. Daarom streeft Trailheads niet naar hoge esthetiek of oppervlakkige glans, maar naar een directe inzichtelijkheid van het volledige productieproces op basis van de beelden. Dit is ook het kernprobleem dat Camp Network wil oplossen: "Wie ben je" en "hoe heb je gecreëerd" moeten duidelijk op de blockchain worden vastgelegd. Het was een openbaring, zo'n hoge eenheid van "projectgeest" en "profielfoto-esthetiek" verdient wel een uitspraak: Camp is geweldig 🐮 @campnetworkxyz @camp_cn @jameskchi @niravmurthy #Camp