Mijn "esthetiek" is altijd heel oosters geweest, zowel wat betreft "stijl" als de overtuiging dat "het resultaat belangrijker is dan het proces". Daarom kan ik zowel Azuki, PudgyPenguins, Milady als zelfs BitcoinFrogs accepteren en ben ik bereid ze als PFP te gebruiken (nu zoek ik een andere weg om IP op te bouwen). Totdat ik Trailheads zag, dit heeft mijn esthetiek ernstig aangetast. Ik begon het niet te begrijpen en zelfs te twijfelen: zijn er echt mensen die 0.2eth willen betalen voor iets dat eruitziet als een kleuterschoolcollage? Is deze dennenappel met grote neusgaten als profielfoto echt mooi? In de crypto-wereld is het nog erger dan helemaal niets begrijpen, het is een halve kennis. Daarom ben ik met vragen dieper in het verhaal achter Trailheads gedoken. Het blijkt dat alles niet zo eenvoudig is als het lijkt. Achter de gestileerde uitstraling van Trailheads zit een diepgaande integratie van de projectfilosofie van Camp. In één zin gezegd: In plaats van het resultaat te presenteren, hecht Camp meer waarde aan het verifiëren van het proces. Elke keuze van materiaal, de collage van props, de presentatie van echte opnames en de AI-remix worden hierin diepgaand weerspiegeld. Daarom streeft Trailheads niet naar hoge esthetiek of oppervlakkige glans, maar naar een directe inzichtelijkheid van het volledige productieproces op basis van de afbeelding. Dit is ook het kernprobleem dat Camp Network wil oplossen: "Wie ben je" en "hoe heb je gecreëerd" moeten duidelijk op de blockchain worden vastgelegd. Een openbaring, zo'n hoge eenheid van "projectgeest" en "profielfoto-esthetiek" verdient een uitspraak: Camp is geweldig 🐮 @campnetworkxyz @camp_cn @jameskchi @niravmurthy