Vandaag ga ik weer de hele dag buiten rondlopen, en ik dacht ineens na over waarom ik deze ronde mijn knopen heb kunnen doorhakken en durf te handelen. Ik durf het aan. Eigenlijk moet je gewoon goed kijken naar hoe echte traders handelen. Ik heb al te veel echte traders hun operaties en denkwijzen zien doen. In de vorige ronde durfde ik door te gaan met handelen, vooral omdat ik naar Wang Wang keek; hij had al tientallen miljoenen en durfde met een paar miljoen grote hefboom te gebruiken. In deze ronde durf ik te handelen omdat ik uiteindelijk naar het grote doel keek: James heeft zo'n grote positie met zoveel kapitaal in Bitcoin, zij hebben 15% van de eenzijdige posities in de Binance BTCUSDT perpetual contracten. Als James zijn order op Binance plaatst, dan zijn die verdomde 18% longposities allemaal door hem geopend. Zolang James zijn positie niet blootlegt en de liquidatieprijs verborgen blijft, is er eigenlijk niet veel kapitaal om hen aan te pakken, maar als het eenmaal openbaar is, zijn er rijkere spelers die hen kunnen aanpakken. Dus deze ronde heb ik Bitcoin met 10x geopend en Doge met 5x, ik heb eigenlijk geen psychologische druk, ik zet gewoon een goede stop-loss en volg de markt, blijf gewoon doorgaan, niemand is tegen mij, wat heeft mijn kleine positie voor hen voor zin? Zelfs James met 40x is moeilijk om in één keer te liquidaten, laat staan met mijn kleine hefboom? Ze kunnen mijn stop-loss niet eens raken. Maar psychologisch accepteer ik deze manier van denken, en ik moet me langzaam aanpassen aan het kapitaal en de hefboom. Stap voor stap over de rivier lopen, het water wordt steeds dieper, maar ik voel me ook steeds meer op mijn gemak, en mijn moed groeit ook.