ETH jest centrum grawitacyjnym systemu Ethereum. Bez względu na to, na jakie rozwiązanie skalujące spojrzysz: rollupy, walidacje lub systemy obsługujące EigenLayer, takie jak MegaETH, wszystko ostatecznie zakotwicza się z powrotem w Etherze onchain. - Rollupy mają swoje korzenie stanowe na Ethereum L1, zabezpieczone przez walidatorów, którzy stakują ETH i opłacone opłatami denominowanymi w Etherze. - Walidacje utrzymują dane poza łańcuchem, ale polegają na Ethereum w celu weryfikacji dowodów, ponownie zabezpieczonych przez walidatorów stakowanych przez ETH. - EigenLayer rozszerza bezpieczeństwo Ethereum na nowe usługi poprzez ponowne staking samego ETH, co czyni Ether bezpośrednim zabezpieczeniem nowych zdecentralizowanych systemów. Bez względu na to, jak modułowa stanie się architektura, ETH pozostanie miejscem, w którym narasta wartość i co łączy wszystko razem. Jednak pomimo centralnej roli Etheru w skalowalności, rozprzestrzenianie się rozwiązań skalowalności Ethereum nie spowodowało zalewu popytu na ETH. Powód jest prosty: rozwiązania skalowalności Ethereum są wciąż niedojrzałe. Pokazują to statystyki onchain: - Sieć główna Ethereum posiada około 121 miliardów dolarów całkowitej wartości zablokowanej. - Największe rozwiązanie warstwy 2, Base, posiada tylko około 2 miliardów dolarów – mniej niż 2% TVL mainnetu. Rynek w zdecydowanej większości nadal ufa Mainnetowi. Pakiety zbiorcze, ponowne zastawianie i inne systemy modułowe są na wczesnym etapie swojego cyklu życia, ale nadal zyskują wiarygodność pod względem bezpieczeństwa, czasu pracy i wdrożenia. W miarę dojrzewania tych warstw i nabierania zaufania przez rynek, więcej wartości będzie migrować na zewnątrz, ale pozostanie zakotwiczona w Etherze. Jeśli mapa drogowa skalowania modułowego Ethereum zostanie pomyślnie zrealizowana, wówczas o rzędy wielkości więcej aktywności gospodarczej wystąpi na modułowych rozszerzeniach Ethereum niż na sieci głównej, a w takim scenariuszu popyt, który te rozszerzenia wygenerują dla ETH, stanie się znaczący.