Stablecoins die kunnen worden uitgegeven en verdiend, moeten duidelijker worden gecategoriseerd

Auteur: Jacek

Compiler: Deep Tide TechFlow

Niet alle stablecoins zijn gelijk gemaakt. In feite zijn er twee belangrijke toepassingen voor stablecoins:

Euro's overmaken → betaling stablecoins

Fondsen met toegevoegde waarde → op inkomen gebaseerde stablecoins

Dit eenvoudige onderscheid is niet volledig, maar het is voor velen erg nuttig en leerzaam. Deze divisie moet ons denken sturen bij het stimuleren van adoptie, het optimaliseren van de gebruikerservaring, het ontwikkelen van regelgevingsbeleid en het ontwerpen van use cases.

Natuurlijk zijn andere, complexere categorisaties (bijvoorbeeld op basis van onderpandtype, verankeringsmechanisme, mate van decentralisatie of regelgevende status) nog steeds belangrijk, maar ze weerspiegelen vaak niet direct de werkelijke behoeften van gebruikers.

Stablecoins worden algemeen beschouwd als een baanbrekende applicatie in de crypto-ruimte, maar om op te schalen hebben we een meer gebruikersgericht kader nodig. Je gaat het geld in de opbrengstkluis toch niet gebruiken om koffie te kopen? Twee soorten stablecoins in één categorie plaatsen (zoals veel datapanels doen) is als je salaris in een hedgefonds stoppen: technisch mogelijk, maar niet helemaal logisch verantwoord.

Natuurlijk is de grens tussen de twee niet altijd duidelijk. Stablecoins kunnen de rol van zowel betaling als rendement spelen, en elk ontwerp heeft zijn eigen risico's. Hier zal ik me concentreren op de belangrijkste toepassingen van de gebruiker en dit onderscheid verfijnen om het minder simplistisch te maken:

Payment-first stablecoins: blijf zoveel mogelijk gekoppeld, met als doel onmiddellijke uitbetalingen en goedkope schikkingen; Meestal wordt de opbrengst gereserveerd voor de uitgever; Inkomenstransacties kunnen nog steeds worden uitgevoerd op de kredietmarkt; Geoptimaliseerd voor eenvoud en gebruiksgemak.

Yield-first stablecoins: streven er nog steeds naar om verankerd te blijven, maar geven doorgaans de voordelen van een specifieke rendementsstrategie door aan houders; Meestal gebruikt om vast te houden in plaats van te consumeren; De ontwerpvormen zijn divers en complex.

Zoals gezegd kunnen stablecoins schakelen tussen betalings- en rendementsrollen. De scheiding tussen betalingen en inkomsten kan echter helpen om een slimmere gebruikerservaring, een duidelijker regelgevend kader en een eenvoudigere acceptatie mogelijk te maken. Het is hetzelfde verankeringsmechanisme (zoals het meestal is), maar het dient een heel ander doel.

Dit eenvoudige raamwerk neemt een marktgestuurd perspectief in, beginnend bij hoe mensen stablecoins daadwerkelijk gebruiken, in plaats van bij code of regelgeving. REGELGEVERS ZIJN BEGONNEN DEZE VERDELING WEER TE GEVEN, ZOALS DE "PAYMENT STABLECOINS" DIE WORDEN GENOEMD IN DE AMERIKAANSE GENIUS ACT. Bouwers passen deze filosofie ook toe, zoals het SkyEcosystem-project, waar ik al heel lang bij betrokken ben, dat USDS (uitgaven/betaling) scheidt van sUSDS (inkomsten).

Dus, wat kan de verdeling van betalingen en inkomsten ons brengen?

Een beter risicokader

Bij de risicobeoordeling van op rendement gebaseerde stablecoins moet aandacht worden besteed aan: inkomstenbronnen en hun gezondheid, strategieconcentratie, aflossings-/uitstaprisico, veerkracht van het verankeringsmechanisme, gebruik van hefboomwerking, blootstelling aan protocolrisico's, enz. Aan de andere kant moeten stablecoins voor betalingen meer aandacht besteden aan ankerstabiliteit, marktdiepte en liquiditeit, aflossingsmechanisme, kwaliteit en transparantie van reserves, evenals risico's van emittenten. Uniforme risicobeoordelingsmaatstaven kunnen niet op alle soorten stablecoins worden toegepast.

Populariteit van de retailmarkt

Dit onderscheid tussen betalingen en inkomsten is in lijn met de traditionele financiële (TradFi) mentaliteit en vermindert verwarring bij gebruikers en operationele fouten. Beginnende gebruikers mogen niet onbewust complexe yield tokens bezitten.

Betere gebruikerservaring (UX)

Serviceproviders zoals portefeuilles moeten verwarrende betalingen vermijden en stablecoins opleveren, wat kan leiden tot verwarring bij de gebruiker. Dit onderscheid ontgrendelt een eenvoudigere en slimmere gebruikerservaring voor portemonnees. Hoewel het verschil tussen de twee bekend is bij ervaren gebruikers, kan het duidelijk worden gemarkeerd in de gebruikersinterface om nieuwkomers te helpen het te begrijpen. Deze verbetering zal ook de integratie van neobanken en andere fintech-bedrijven vereenvoudigen. De echte UX-uitdaging is natuurlijk niet alleen het labelen, maar ook het voorlichten van gebruikers over staartrisico's.

Adoptie op de institutionele markt

De scheiding van betalingen en inkomsten is in overeenstemming met bestaande financiële classificaties en draagt bij aan een betere boekhoudkundige behandeling, risicoscheiding en ondersteuning van een duidelijker regelgevend kader.

Duidelijkere regelgeving

Betaling en rendement stablecoins worden anders gereguleerd. Deze twee soorten producten hebben verschillende risicoprofielen, dus het is logisch dat regelgevers er een onderscheid tussen maken. Betalingen en beleggingen (effecten in de breedste zin van het woord) hebben bijna altijd totaal verschillende regelgevingen over de hele wereld. Dit is geen toeval. Wetgevers werken al in deze richting: bijvoorbeeld de GENIUS Act in de Verenigde Staten en de MiCAR-verordening in de Europese Unie erkennen dit. DIT BETEKENT NIET DAT BETALINGSSTABLECOINS NOOIT RENDEMENT ZULLEN KUNNEN OPLEVEREN (ZOALS BESPROKEN IN DE GENIUS ACT), MAAR HUN ROL LIGT DICHTER BIJ DIE VAN EEN SPAARREKENING DAN BIJ EEN BREED BELEGGINGSPRODUCT.

Het is geen perfect model, maar het is de eenvoudigste manier om een routebeschrijving te krijgen

Hoewel dit framework nog niet perfect is, is het de gemakkelijkste manier om producten, gebruikers en beleid rond het doel te positioneren.

Enkele tekortkomingen:

• Inkomsten is een complexe categorie met meerdere subcategorieën. Op rendement gebaseerde stablecoins bestrijken een verscheidenheid aan subtypen met verschillende structuren, risico's en toepassingen. Sommigen lenen via DeFi, sommigen zetten ETH in en sommigen kopen staatsobligaties. Het is een enorm concept dat aan verandering onderhevig is naarmate de markt volwassener wordt, vooral met regelgevend ingrijpen. In de toekomst kan het concept van "op rendement gebaseerde stablecoins" worden opgesplitst in meer specifieke en duidelijke categorieën.

• Inkomstentoerekening: Als de inkomsten niet worden doorgegeven aan gebruikers, worden de inkomsten meestal genomen door andere deelnemers (meestal de uitgever). Zoals eerder vermeld, kunnen stablecoins verschuiven van "inkomsten van uitgevers" naar "inkomsten van houders". Daarnaast kunnen gebruikers van stablecoins ook inkomsten verdienen via de leenmarkt, en is het onzeker of het opleveren van stablecoins vanuit het perspectief van de gebruiker voldoende verschilt van andere secundaire inkomstenbronnen.

• Controverse over naamgeving: Sommigen beweren dat deze bredere categorie moet worden aangeduid als "yield tokens" in plaats van "yield stablecoins". Deze opvatting is redelijk, maar in werkelijkheid zijn renderende stablecoins naar voren gekomen als een aparte subcategorie die wordt gekenmerkt door stabiele verankeringsmechanismen en specifieke gebruikerspersona's. Ze worden vaak gezien als een aparte klasse van tokenized real-world assets (RWA's), liquid staking tokens (LST's) of andere DeFi structured yield producten voor niet-stablecoins. Deze trend zal zich waarschijnlijk blijven ontwikkelen naarmate de markt evolueert, vooral als het gaat om op rendement gebaseerde stablecoins met een aanpasbaar aanbod, waarbij de grenzen de neiging hebben te vervagen.

• Op betalingen gebaseerde stablecoins kunnen ook rendement opleveren: in de toekomst kan deze grens worden bepaald door regelgeving. De MiCAR-verordening verbiedt bijvoorbeeld dat stablecoins op basis van betalingen rendement opleveren, terwijl de GENIUS Act hierover debatteert. De markt zal zich dienovereenkomstig aanpassen aan het regelgevingskader.

Deze zorgen bestaan. Het behandelen van "stablecoins" als een enkele categorie in het algemeen helpt echter niet om het probleem op te lossen. Het onderscheid tussen betaling en inkomen is een fundamenteel kader dat al lang had moeten plaatsvinden. We moeten deze scheiding duidelijk benoemen en eromheen bouwen. Als je stablecoin niet gemakkelijk in een van deze twee categorieën valt, maak dat dan ook duidelijk.

Er is nog meer onderzoek nodig, vooral voor activa die de grens vervagen (bijv. tokens met een instelbare voorraad) of die volledig buiten dit kader vallen (bijv. niet-stabiele opbrengsttokens en tokenized real-world activa).