Ik heb net bijgepraat met een voormalige collega die begin 2020 crypto verliet. Toen we samenwerkten, handelden we alleen op CEX's en OTC's, en het grootste deel van de stroom werd aangestuurd door miners. Ik sprak over hoeveel van de activiteit nu onchain is verplaatst, hoe AMM's werken, hoe GLP-stijl leenpools + Perps werken, de opkomst van pump dot-plezier en de waanzinnige hoeveelheid nieuwe stablecoins-uitgifte door instellingen. Terwijl ik dit alles uitlegde, viel het me op hoe volkomen onherkenbaar de industrie is geworden voor iemand die nog maar een paar jaar geleden is vertrokken. Hij was oprecht verbaasd over de vooruitgang, vooral omdat onchain handelen vroeger slechts een gimmick was. De laatste tijd heb ik oude vrienden zien weglopen en zeggen dat de omgeving te duister is geworden voor mensen die iets serieus willen doen. Ja, oplichting zoals $MOVE nog steeds af en toe verschijnen, en het doet nog steeds pijn om te zien hoe mensen proberen weg te komen. Toch is het gemakkelijk om te vergeten dat we enorme vooruitgang hebben geboekt op het gebied van liquiditeitsmechanismen, massale acceptatie en dat de industrie geleidelijk een sterkere immuunreactie ontwikkelt tegen slechte actoren. De fundamenten van deze ruimte zijn nog nooit zo sterk geweest. De wereld in de keten brengen is niet langer een verre droom. Het gebeurt, en het maakt het financiële systeem dat we kennen efficiënter, transparanter en rechtvaardiger... Beter op alle fronten. Vervolgens mikken we op die 3% creditcardkosten. Bedenk eens hoe enorm dat is. Onthoud wat ons in de eerste plaats naar deze ruimte heeft gebracht. Ik ben nog steeds erg optimistisch.