De foto is mijn voet 9 dagen geleden. Video is mijn voet vanmorgen. Ik genas een blessure van 6 weken in 10 dagen - en ik deed het door het tegenovergestelde te doen van wat de zogenaamde "experts" aanbevelen. Toen ik mijn enkel halverwege de sprint rolde, hoorde ik een knal, voelde ik onmiddellijk pijn en zag ik het bijna onmiddellijk opzwellen. Binnen enkele uren zwol het buitenste deel van mijn voet op en werd het dieppaars - klassieke tekenen van een graad II ATFL-verstuiking, een gedeeltelijke scheur van het voorste talofibulaire ligament. Dit ligament stabiliseert de buitenste enkel en is de meest geblesseerde structuur wanneer iemand zijn voet naar binnen rolt tijdens een misstap. Volgens de reguliere orthopedische richtlijnen heeft dit type letsel doorgaans minimaal 4 tot 6 weken nodig voordat het weer volledig kan functioneren. Dit is wat de conventionele geneeskunde je zou laten doen: - Week 0-2: Blijf eraf, draag misschien een laars of gebruik krukken, ijs het meerdere keren per dag, til het constant op en vermijd beweging. - Week 2-4: Begin langzaam met het dragen van gewichten, begin met zachte bewegingsoefeningen, maar vermijd nog steeds elke belasting of impact. - Week 4-6+: Begin geleidelijk met krachttraining en misschien licht joggen als de enkel niet onstabiel aanvoelt. Dat is 6 weken om misschien weer te gaan springen. Maar dat is niet wat ik deed. In plaats van de ontsteking te immobiliseren en te onderdrukken, vertrouwde ik op de aangeboren intelligentie van mijn lichaam. Ontsteking geneest. Het is je lichaam dat middelen stuurt om te herstellen wat beschadigd is. Beweging is helend. Het stimuleert de bloedsomloop, bevordert de lymfedrainage en geeft uw systeem een signaal dat het weefsel leeft en ondersteuning nodig heeft. IJs helpt niet bij de genezing - het vertraagt alleen het proces. Het verdooft het symptoom en verstoort de natuurlijke doorstroming. Ik bewoog opzettelijk en vaak. Ik deed dagelijks bandoefeningen en gecontroleerde gewrichtsrotaties (CAR's) om kracht, functie en stabiliteit te herstellen. Ik vastte 3 dagen achter elkaar en at de rest van de tijd slechts één maaltijd per dag om de energie van mijn lichaam af te leiden van de spijsvertering en naar regeneratie. Ik gebruikte hulpmiddelen die genezing ondersteunen op cellulair, elektrisch en energetisch niveau. Ik heb Lifewave-pleisters (X39, X49, Carnosine) dagelijks aangebracht. Ik dompelde me onder in hete Epsom-zoutbaden en bracht tijd door in de sauna. Ik bracht ricinusoliepakkingen met DMSO en terpentijn aan, gebruikte sprays uit traditionele Chinese geneeskunde en ontving biofield-afstemming met een sonische schuifregelaar. Ik deed Qigong terwijl ik op blote voeten aan de grond liep en mijn bewustzijn rechtstreeks op de verwonding richtte. Ik nam homeopathische middelen om de regeneratieve processen van mijn lichaam te ondersteunen. En 10 dagen later - nadat me is verteld dat ik minimaal twee weken geen beweging moet hebben - loop ik mank, spring ik op mijn plaats en stuiter ik licht op beide voeten zonder instabiliteit en minimale pijn. De zwelling is drastisch verminderd. De blauwe plekken zijn bijna volledig verdwenen. Dit is niet alleen geluk. Dit is wat er gebeurt als je het lichaam behandelt alsof het intelligent is, niet gebroken. Wanneer je de natuur vertrouwt boven protocollen en een beroep doet op dingen die de natuurlijke genezende kracht van je lichaam helpen. De meeste dieren in het wild stoppen niet met bewegen als ze gewond zijn. Ze compenseren, passen zich aan en blijven in beweging. En ze genezen. Ik geloof dat hetzelfde voor ons geldt - als we luisteren.