Persoonlijke Reflecties op de Sonic Meetup Ik spreek normaal gesproken niet over controversiële zaken, maar ik heb enkele persoonlijke gedachten samengevoegd over het recente Sonic meetup-incident. 1. Of je het leuk vindt of niet, de praktijk van het bieden van talrijke beloningen en weggeefacties aan de Koreaanse gemeenschap is erkend als een effectieve marketingstrategie. Hoewel ik ook niet geloof dat deze meetup-stijl op de lange termijn duurzaam is, levert het op dit moment paradoxaal genoeg de hoogste efficiëntie op in de Koreaanse markt door aanzienlijke kosten te investeren in meetups voor de Koreaanse gemeenschap. Wanneer er een bewezen strategie is die goed werkt in Korea, is er dan echt een reden om het te vermijden? Als de meest effectieve marketingmethode beschikbaar is, moeten we het dan echt afwijzen alleen maar om 'legitiem' te lijken? Als dat zo is, zou elk project zijn product 10 jaar moeten ontwikkelen voordat het zelfs maar aan tokenuitgifte denkt. 2. Ik denk dat notering op Koreaanse beurzen een natuurlijk projectdoel en validatie is. Is het echt verkeerd voor projecten om noteringen op Koreaanse beurzen na te streven? Genoteerd zijn op een Koreaanse beurs is niet alleen cruciaal voor het waarborgen van liquiditeit, maar dient ook als een indicator van de geloofwaardigheid en schaal van een project. Hoewel er soms een verhaal is dat projecten noteringen proberen te verkrijgen om simpelweg hun tokens in Korea 'te dumpen', geloof ik dat dit een natuurlijke zakelijke beslissing is vanuit het perspectief van een project. (Ik ben ook niet blij met die situaties, maar ik denk niet dat het juist is om te zeggen "probeer niet eens genoteerd te worden alleen omdat ik het niet leuk vind.") Natuurlijk zijn er gevallen waarin de acties van projecten teleurstellend kunnen zijn, maar we kunnen elk project niet verwijten dat ze dergelijke noteringen nastreven. 3. Ik ben het niet eens met het perspectief dat sommigen proberen om Koreanen te 'verlichten'. Sommige mensen denken gewoon dat Koreanen alleen maar 'exit liquidity' zijn. Waarom labelen we ze altijd alleen als exit liquidity? Ik denk dat elke Koreaan zijn eigen sterke punten heeft. Ik denk dat zowel degenen die merchandise uitdelen als degenen die het ontvangen oprecht blij leken in die video. Waarom concluderen we altijd dat 'projecten Korea als exit liquidity beschouwen' alleen door naar die video te kijken? Vanuit mijn perspectief lijkt het gewoon alsof ze T-shirts uitdelen aan deelnemers achterin die niet kunnen reiken, en iedereen lijkt een goede tijd te hebben. Dit is niet vergelijkbaar met het zorgeloos gooien van geld in een club, noch geloof ik dat er de intentie is om Koreanen te kleineren. En we kunnen veel positieve tweetreacties zien van deelnemers aan de meetup, die de ontvangst van items verifiëren, actief deelnemen aan gesprekken en hun plezier uiten. Ik ben zelf ook drie jaar in deze industrie, ik heb genoeg shirts en ben niet meer zo wanhopig naar loterijen. Echter, anderen bekritiseren en zeggen 'die mensen realiseren zich niet dat ze als exit liquidity worden gebruikt', kan overkomen als een gevoel van superioriteit. Het is de moeite waard om na te denken of men hun eigen strijd is vergeten toen ze net begonnen. 4. Een rationeel begrip van ongevalrespons is nodig. Hoewel het het beste zou zijn geweest als er geen ongeval had plaatsgevonden, is het verkeerd om brandweermannen en politie te bellen om een situatie te beheren zodra er een ongeval gebeurt? De toegang werd gecontroleerd, en een persoon die al binnen de capaciteitslimiet was gevallen, viel plotseling door rugpijn, waardoor een pilaar omviel die vervolgens op iemand anders viel. Ik begrijp dat de politie toen arriveerde om de situatie te beheren. Het is niet nuttig dat een redelijke reactie op een onvoorzien ongeval, zoals het bellen van de politie, wordt verdraaid of overdreven. (Apart daarvan wens ik beide personen een spoedig herstel 🙏) 5. Het categoriseren van inspanningen op de Koreaanse markt als 'veronachtzaming' is ongepast. Ik begrijp niet waarom marketingactiviteiten specifiek voor Korea zo gemakkelijk worden gelabeld als 'veronachtzaming' van de Koreaanse markt. Evenzo vraag ik me af of een project dat al zijn notering in Korea heeft voltooid verplicht is om door te gaan met uitgeven zoals ze deden op het hoogtepunt. Hoewel het waar is dat veel projecten abrupt de ondersteuning stopzetten na de notering, (ik hoop oprecht dat Sonic, en inderdaad veel andere projecten, deze weg niet volgen.) Een notering op een Koreaanse beurs, die de prijzen kan opdrijven, komt ook ten goede aan bestaande wereldwijde houders. Ik hoop dat de Koreaanse markt niet altijd wordt beperkt tot een 'slachtoffer'-narratief. Conclusie Persoonlijk hoop ik dat deze meetup-controversie dient als een katalysator voor het afbouwen van deze overmatige 'chicken game'-stijl meetups. Echter, gezien de aandacht die deze marketingaanpak genereert, verwacht ik dat het waarschijnlijk zal doorgaan tot minstens KBW. Ik ben van plan om binnenkort een gedetailleerder artikel te publiceren waarin ik mijn gedachten over deze kwestie samenvat.