Op 15 augustus 2010 brak Bitcoin. Een bug in Block 74638 creëerde 184 miljard BTC uit het niets. Dat is geen typefout. Twee outputs van elk 92 miljard BTC glipten erdoorheen omdat de code niet controleerde op overloop van gehele getallen. Het systeem heeft het gewoon geaccepteerd. De heilige limiet van 21 miljoen van Bitcoin? Volledig genegeerd. Dit was geen theoretische fout. Het is echt gebeurd. En het bewees iets dat de meeste mensen nog steeds niet begrijpen. De schaarste van Bitcoin wordt niet beschermd door de code. Het wordt beschermd door mensen. De enige reden waarom Bitcoin die dag niet stierf, is omdat iemand het opmerkte. Er werd een oplossing gepusht. Er is een gepatchte client uitgebracht. Knooppunten geüpgraded. Binnen vijf uur werd de ongeldige blokkering uit de consensus gewist. Het monetaire beleid van Bitcoin werd gered, niet door het protocol, maar door de mensen die het runnen. Dat is de waarheid achter het "vertrouwde" verhaal. Code heeft Bitcoin niet gered. De gemeenschap deed dat. Schaarste was nooit een garantie. Het was een gevecht. En dat is het nog steeds.